Miasto i GminaSzamotuły

12 września 2017 r. młodzież z Wielkopolskiego Stowarzyszenia Pamięci Armii Krajowej koło w Szamotułach uczestniczyła we Mszy Świętej, która odbyła się w Bazylice Mniejszej. Msza została odprawiona w intencji ś. p. Leona Michalskiego w setną rocznicę śmierci. Następnie członkowie stowarzyszenia pod opieką p. Elżbiety Ratajczak udali się na pobliski cmentarz złożyć na grobie tego zasłużonego AK-owca wiązankę kwiatów. Tam spotkali się z najbliższą rodziną Leona Michalskiego – żołnierza walczącego w Powstaniu Warszawskim.

Warto przybliżyć przy tej okazji najważniejsze informacje z życiorysu tego zacnego Szamotulanina. Leon Michalski urodził w grodzie Halszki 12 września 1917 roku. Był synem Edmunda i Cecylii z domu Steinhauff. Ojciec Leona przez kilkadziesiąt lat był wziętym dentystą, a przed II wojną pełnił funkcję animatora muzycznego. Leon Michalski pobierał naukę w szamotulskim Gimnazjum i Liceum im. Piotra Skargi, gdzie udzielał się w harcerstwie i z pasją uprawiał sport. W tej drugiej dziedzinie reprezentował szkołę i powiat na zawodach głównie lekkoatletycznych, w których uzyskiwał rekordy i tytuły mistrzowskie w biegach sprinterskich. W 1939 r. pomyślnie zdał maturę.

W momencie wybuchu II wojny światowej był już po odpowiednim przeszkoleniu wojskowym dlatego brał czynny udział w kampanii wrześniowej. Ze względu na niepodpisanie Volkslisty Leon wyjechał wraz z rodzicami do Warszawy w której zamieszkali przy ul. Białostockiej na Pradze. W roku 1942 został zaprzysiężony jako żołnierz działającej w podziemiu Armii Krajowej. W czasie pobytu w Warszawie podejmował różne prace zarobkowe, pracując m.in. jako szklarz okienny czy konwojent firmy piwowarskiej. W 1941 roku został studentem I roku medycyny na Wydziale Lekarskim Tajnego Uniwersytetu Warszawskiego. Wybuch Powstania Warszawskiego zastał go na Mokotowie. Od pierwszego dnia walk brał udział w nim udział jako żołnierz 3 Batalionu Pancernego AK „Golski”. Leon Michalski został dwukrotnie ranny podczas działań zbrojnych co uniemożliwiło mu czynne uczestnictwo w walkach do końca powstania. Podczas pobytu w szpitalu poznał swoją przyszłą żonę, Hannę z domu Rutkowską, pracującą tam jako pielęgniarka. Po kapitulacji powstania cały szpital został ewakuowany do Krakowa. Leon wykorzystując umiejętności nabyte podczas studiów pracował w tym szpitalu od 1 stycznia do 15 kwietnia 1945 w charakterze medyka. Za udział  w walkach powstańczych otrzymał po wojnie m.in. Krzyż Armii Krajowej nadawany   w Londynie, ustanowiony w roku 1966 przez gen. Tadeusza Bora- Komorowskiego, a przez polskie władze uznany dopiero w 1992 r.

Po zakończeniu wojny Leon Michalski wraz z rodziną wrócił do Warszawy a następnie Poznania, gdzie w 1947 r. uzyskał dyplom Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego. W trakcie pracy zawodowej był m.in. lekarzem w Stacji Krwiodawstwa w Poznaniu, twórcą i wieloletnim dyrektorem Miejskiej Przychodni Specjalistycznej i Poradni Skórno-Wenerologicznej tejże Przychodni przy ul. Chudoby w Poznaniu, zastępcą kierownika Wydziału Zdrowia i kierownikiem Oddziału Lecznictwa i Profilaktyki tego wydziału, Wojewódzkim Inspektorem Więziennej Służby Zdrowia. Leon Michalski do końca swojego życia był bardzo aktywnym społecznikiem. Został konsultantem z zakresu dermatologii w jednym z domów pomocy społecznej w Poznaniu.

Mimo, że swoje powojenne życie i pracę zawodową związał z Poznaniem i nigdy już do Szamotuł nie wrócił na stale, to w duszy pozostał do końca życia „Szamotulakiem”. Z tym miastem związany był najserdeczniejszymi wspomnieniami i swoje przywiązanie do Szamotuł podkreślał przy każdej okazji. Tę ideę realizował prowadząc przez niemal 50 lat społecznie poradnię dla inwalidów przy Związku Inwalidów Wojennych w Szamotułach. Był jednym z inicjatorów ufundowania przez byłych uczniów pomnika przedwojennemu matematykowi Gimnazjum im. Piotra Skargi prof. Eliaszowi Arystowowi. W czasie częstych wizyt na cmentarzu szamotulskim do końca opiekował się grobami innych szamotulskich nauczycieli uczących przed II wojną światową. Leon Michalski zmarł 24 stycznia 2010 r. w Poznaniu. Zgodnie ze swoim życzeniem został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w swoich ukochanych Szamotułach.

Piotr Gotowy

Zdjęcia i redakcja: regionszamotulski.pl