Aktualności
Spalanie m.in. odpadów opakowaniowych z tworzyw sztucznych, głównie butelek typu PET, worków foliowych, starych mebli, butów, drewna lakierowanego, opakowań po sokach, mleku, odpadów gumowych jest źródłem wielu niebezpiecznych zanieczyszczeń.
Podczas spalania z kominów wydobywają się toksyczne związki chemiczne takie jak: dioksyny, chlorowodór, cyjanowodór, fenole, benzen, formaldehyd oraz metale ciężkie, które nieodwracalnie niszczą nasze zdrowie. Chlorowodór w połączeniu z parą wodną tworzy kwas solny – kwaśne deszcze. Substancje te zanieczyszczają nasze najbliższe otoczenie. Są przyczyną występowania wielu chorób, obniżają naszą odporność, mogą również generować choroby nowotworowe, które coraz częściej występują u dzieci.
Lekkomyślni właściciele budynków, ogrzewając swoje domy pozbywają się śmieci, nie zważając na skutki swojego postępowania. Piece domowe nie są przystosowane do spalania śmieci, gdyż proces spalania odpadów wymaga znacznie wyższych temperatur. Spalanie w takich warunkach powoduje osadzanie się tzw. mokrej sadzy w przewodach kominowych, a to może prowadzić do zapalenia się instalacji grzewczej, popękania komina, zaczadzenia, a w najgorszym przypadku do pożaru budynku mieszkalnego.
Spalanie odpadów w piecach jest także przyczyną odkładania się szkodliwych substancji w glebie i w wodach gruntowych, które powodują zatruwanie warzyw i owoców uprawianych w przydomowych ogródkach.
Za „pozorne oszczędności” podczas spalania odpadów płacimy własnym zdrowiem i zdrowiem swoich najbliższych. Narażamy swój dom na poważne niebezpieczeństwo !
Straż Miejska ponadto informuje, że spalanie odpadów jest naruszeniem przepisów ochrony środowiska.(artykuł 191 ustawy o odpadach, który brzmi: „Kto wbrew przepisowi art. 155, termicznie przekształca odpady poza spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów podlega karze aresztu lub karze grzywny").
W trakcie spalania śmieci w domowych piecach, w niskiej temperaturze (200-500˚C) do atmosfery trafiają między innymi:
• tlenek węgla (CO)
• nieorganiczne związki chloru (HCL)
• nieorganiczne związki fluoru (HF)
• tlenki azotu (NO2)
• dwutlenek siarki (SO2)
• metale ciężkie zaliczane do klasy I (kadm, rtęć, tytan), II (arsen, kobalt, nikiel, selen), III (ołów, chrom)
Dwutlenek siarki (SO2) powoduje: u ludzi trudności w oddychaniu, a u roślin zanik chlorofilu (obumieranie liści). Jest przyczyną powstawania siarczanów i kwasu siarkowego, co prowadzi do suchych i mokrych opadów kwaśnych deszczy. Odkładając się w glebie powoduje jej zakwaszenie i zasolenie.
Tlenki azotu (NO2) mogą być przyczyną zapalenia płuc i bronchitu. U roślin powodują uszkodzenia liści. W powietrzu tworzą kwas azotowy, który odkładając się w glebie podwyższa ich zawartość w produktach roślinnych.
Tlenek węgla (CO) jest trujący dla ludzi i zwierząt. Wiąże czerwone ciałka krwi, utrudniając transport tlenu. Oddziałuje także na centralny układ nerwowy. Pył odkładając się w glebie powoduje szkodliwe dla zdrowia człowieka zanieczyszczenie roślin metalami ciężkimi. Przyspiesza powstawanie trójtlenku siarki (SO3), który w powietrzu atmosferycznym tworzy z parą wodną aerozol kwasu siarkowego.
W wyniku samorzutnych reakcji chemicznych z emitowanych pyłów zawierających węgiel organiczny i nieorganiczne chlorki, w obecności metali ciężkich (głównie miedzi) jako katalizatora oraz tlenu i pary wodnej z powietrza, powstają szczególnie groźne związki zwane dioksynami i furanami. Należą one do grupy związków rakotwórczych, a powstają jako produkty uboczne spalania różnych odpadów. Dioksyny to najbardziej szkodliwe substancje, jakie zidentyfikowano w środowisku. Dioksyny są 10 tysięcy razy bardziej trujące od cyjanku potasu!
KTOŚ CIĘ TRUJE ? ZGŁOŚ !
Straż Miejska w Szamotułach,
Pl. Sienkiewicza 14 a,
Tel. 61 2932395; 986; 694036118
